Vorige week speelde It Twadde met 2-2 gelijk op het hoofdveld van Buitenpost. Een puntje waar iedereen uiteindelijk vrede mee had. Dat ging niet zonder horten en stoten. Op de afsluitinde training had De Groot Torro geblesseerd geschopt om in ieder geval zijn plaats in de wedstrijdselectie veilig te stellen. Op de wedstrijddag bleek dat De Haas ‘een klein beetje’ te laat was. Hij was een kwartier in de war met de vertrektijd uit Rinsumageast. Gelukkig was vrouw Postma de beruerdste niet en bracht hem zonder kleerscheuren in Buitenpost zodat hij meteen bij de aftrap de rol als grensrechter kon hanteren. De spoeling was al dun. Met De Haas was er welgeteld één wisselspeler. De geruchten gingen in de wandelgangen rond dat De Groot dit al vrij snel in de gaten kreeg bij het bekendmaken van de wedstrijdselectie en bij De Haas de verkeerde vertrektijd had doorgegeven om zo dan ook nog zijn basisplaats te verzekeren die zaterdag.

Na een 2-0 voorsprong (doelpunten van Iedema na een assist van, jawel, De Groot & Haakma) werden een aantal kansen gemist, een handsbal in het strafschopgebied over het hoofd gezien en viel Roelof Roepie Vellema uit met twee gebroken ribben na een iets te letterlijk steuntje in de rug van Zwaagstra. Roepie gaat tegenwoordig door het leven als Ribpie. Na deze ongelukkige situaties werd het ook nog 2-2. Tijd om zaterdag voor eigen publiek en toeziend oog van hoofdtrainer Boersma weer eens sprakkelend voetbal op de mat te leggen. Tijdens de warming-up werden nog net geen inloopshirts gedragen met #StayStrongRoepie, maar de gedachten waren bij Vellema. Vellema was tijdens en na de wedstrijd uiteraard aanwezig. Buitendat stond er weer een prima basiselftal klaar voor de aftrap. Die aftrap werd nog even uitgesteld tot 12:28. Die verrekte spelerspassen weer hè. De Haas mocht dit keer wel aan de aftrap verschijnen. Aanvankelijk was de bedoeling dat er geen risico’s werden genomen wat betreft De Haas en de aanvansttijd en hem met VCR 1 mee te sturen, maar iedereen verdient een tweede kans. Dus stond hij dit keer de eerste helft op het speelveld te dartelen.

Pires da Silva was ondertussen zijn scheenbeschermers kwijt. De ogen waren meteen gericht op De Groot. Zat hij hier weer achter? Wilde hij wederom een basisplaats verzekeren? Nee dat viel mee. Net voor de officiële aanvansttijd (12:15) viel ook bij De Groot op dat er niet veel tegenstander op het veld liep voor pakweg een kort warming-upje bijvoorbeeld: “Ik ha noch gjin tsjinstander sjoan”. Was het de bedoeling, net zoals een aantal keer eerder dit seizoen,  dat It Twadde tegen zichzelf ging spelen? Gelukkig was de tegenstander wel bereid om het tegen ons op te nemen. We troffen het weer. It Twadde begon beter aan de wedstrijd, maar speelde onrustig. De bal moest weer vééll te snel naar voren, stelletje ongeduldigen. Goede kansen waren er in het eerste kwartier wel. Haakma kopte op de doelman en Falize trapte een bal op de kruising. Na een halfuur ging de bal er weer niet in na een ouderwetse hotseknotse scrimmage. VCR 2 speelde niet weergeloos, maar het doelpunt hing duidelijk wel in de lucht. 

En die treffer kwam er voor rust. Sterker nog: twee treffers zelfs. Eerst rondde Falize fraai af nadat een pegel buiten het strafschopgebied in het dak van het doel vloog. Nog geen vijf minuten later was het wederom raak en het was wéér die dekselse Falize die afrondde na een prima steekballetje van Haakma. Tien minuten na rust kwam de beslissende treffer. De Groot met de assist en Trekje met het schot in de korte hoek: 3-0. De wedstrijd was beslist, maar VCR ging nog even door. Na een perfecte voorzet van Falize kopte Haakma het vierde doelpunt binnen. Ja, Haakma heeft het op koppen de laatste tijd. Toch was het na zijn doelpunt mooi geweest. Tijd voor de rentree van Dreyer. Dreyer kreeg na lang blessureleed groen licht van zijn fysiotherapeut om een kwartiertje te ballen. En dat mocht hij doen in ons aller Twadde. Nog een halfuurtje erbij en dan is die barbecue aan het einde van het seizoen ook verzekerd.

Veenwouden maakte in de eindfase van dit hoogstaande duel geen aanstalten meer om de eretreffer nog te maken. In plaats daarvan maakte VCR maar al te graag gebruik van de gegeven ruimte. Kuipers wist zijn doelpuntje nog even mee te pikken na een schuiver in de verre hoek. Het slotakkoord kwam op naam van Trekje. Trekje kreeg buiten het strafschopgebied de bal voor zijn poten en hij bedacht zich geen moment, iets wat hij zaterdagnachten ook nooit doet. Zijn droge knal ging via de paal in het doel. Doelman kansloos en de eindstand was een feit. Het was daarna weer tijd voor de derde helft op eigen bodem. De stamtafel werd in beslag genomen en Jelmer Hiemstra zat meteen na de wedstrijd al weer van een koude kletser te genieten. Hiemstra zat de avond er voor met een stel Hongaren te zuipen en dat was opgemerkt door elftalleider Van der Galiën. Deze had op dat moment ook al genôch hân en dacht dat hij Hiemsta rond de klok van twee nog had gezien terwijl deze al op één oor lag. Zo krijg je dus
praatjes.

Deze twee zaten zaterdag als één van de eersten in de kantine en goed voorbeeld doet volgen. Het was na de wedstrijd VCR – WTOC weer goed druk in die oud Beijer. Het Van der Bij-kliekje weer in het hoekje bij het raam en al het schorem aan de verlengde stamtafel. Thuiswedstrijd, drie punten en een ouderwetse derde helft. Vijf wedstrijden, tien punten: kon minder. Volgende week op naar Anjum. Daar neemt It Twadde het om 14:30 op tegen het tweede elftal.

Opstelling VCR 2: Zwaagstra; Wiegemsa, Torro (Hiemstra), Van Andel, Visser; Kuipers, Pires da Silva, Falize, De Haas (De Groot); Haakma (Dreyer), Trekje