De ene zaterdag is de andere niet. De ene keer heb je een luxeprobleem, zoals tegen Birdaard, en de andere keer moet je roeien met de riemen die je hebt. De lappenmand was zo vlak voor de winterstop goed gevuld met een aantal gelouterde spelers. Hoeke Hiemstra, Vellema, Falize, Wiegersma, Zwaagstra en Iedema zijn normaliter basisspelers, maar helaas allemaal niet okselfris. Mossel en Meindertsma werden weer gepolst om mee te doen en hadden hier zeker oren naar, maar waren helaas verhinderd. Met een bij elkaar geraapt zooitje van 11 spelers kon een wisselspeler wel handig zijn. Riemersma moest nog wedstrijdritme opdoen en Jelmer Hiemstra was nog steeds niet helemaal fris wegens een blessure. Daarom werd Rudger Feddema opgetrommeld en verscheen na zijn eigen wedstrijd bij de JO-17 net voor de aftrap op het Tolhuispark. Met zijn debuut trad hij in de voetsporen van zijn omke Thomke.

Dat Hiemstra voor aftrap ook op het Tolhuispark verscheen was bij vertrek vanuit De Geast nog maar de vraag. Hij had vrijdag wel zijn toestemming gegeven om hem op het wedstrijdformulier te zetten. Twee minuten over half twaald: geen Hiemstra te bekennen. Maar even een kijkje bij hem thuis nemen. Er stond een fiets op de erf geparkeerd, dat was een goed teken. Of juist niet, net hoe je het bekijkt. De schuren werden ondersteboven gehaald en tussen de koeien was ook geen Hiemstra te bekennen. Misschien in de caravan/zuipkeet midden in de schuur? Nee, Torro kon niet bevestigen dat Hiemstra daar ondergedoken zat. Na een belletje naar good old Sjoerd werd ook niet veel duidelijk: “Nee jong, ik ha gjin idee wêr Jelmer is”. Torro had binnenshuis even geïnformeerd en daar werd al snel duidelijk dat Hiemstra zelf op de fiets naar Dokkum was afgereisd. Pak van ons hart.Na alle hectiek rond de wedstrijd begon Be Quick furieus en kreeg in het begin een rits kansen. De Dokkumers kwamen dan ook op voorsprong. Wat een domper! VCR was daarna nog steeds niet echt wakker en de 2-0 leek eerder in de maak dan de 1-1.

Naarmate de wedstrijd vorderde kwam VCR steeds meer op de vijandelijke helft. De gelijkmaker viel dan ook op het goede moment. De Groot wist met een schuiver in de verre hoek zijn eerste doelpunt in dienst van It Twadde te maken. Wat een vreugde. De geruchten gaan dat De Groot zo in de wolken was met zijn doelpunt dat hij de hele zaterdagnacht niet geslapen heeft. De Groot was na de wedstrijd zeker bereid om interviews af te geven, maar de perskamer bij Be Quick grensde waarschijnlijk aan de afgebrande keuken en ook Rene Terpstra, vaste Twadde-volger, was namens RTV NOF niet aanwezig. Na de spectaculaire gelijkmar had Halbesma VCR daarna op voorsprong moeten schieten, maar van dichtbij werkte hij de bal op de paal. Vlak voor rust wist Be Quick op miraculeuze wijze het doel verder schoon te houden. Na een tig aantal hoekschoppen en een stik as wat andere kansen stond er altijd wel iemand in de weg. Was het de doelman niet die een engel op de schouder bleek te hebben, dan was het wel de paal, lat of zelfs iemand van VCR.

In het begin van de tweede helft ging VCR vrolijk verder met kansen te verprutsen. De doelman had nou niet bepaald reddingen zoals Rene Higuita (geen atletisch vermogen waarschijnlijk) en leek door zijn rare fratsen en Grandelletjes ze niet alle 24 in het krat te hebben, maar zijn doel bleef schoon. Nadat Be Quick na een uitbraak met een knal in de verre hoek wederom op voorsprong kwam, leek de wedstrijd dood te bloeden en waren de gedachten al bij een blammage en het goudgele vocht in de kantine. Helemaal toen bij Visser de frustratie zegevierde en de gele kaart ontving. De wedstrijd stond onder leiding van de heer Stockman, een gelouterde chauffeur in dienst van busmaatschappij Arriva. Misschien was het wel zo dat Stockman geen kaarten op zak had en hem een OV-chipkaart toonde, maar dat is nooit bevestigd. Feit was wel dat OVisser voor tien minuten even uit moest checken. Zonder Visser lukte het It Twadde in het einde van de wedstrijd wel om de gelijkmaker te maken. El Capitano Trekje gaf het goede voorbeeld en schoot de bal tegen de touwen. Iedereen ging al lang en breed akkoord met een schamel puntje tot Trekje geblesseerd werd geschopt. Dat was een unicum, aangezien Trekje alle blessures in zijn carrière oploopt in feesttenten en kroegen en nooit op een voetbalveld.

Goed, weer een blessure dus. En een vrije trap bij de zijlijn. Nog een kansje op de 2-3. De Luftwaffe ging maar eens mee naar voren. De bal werd waarschijnlijk voor de laatste keer voorgeslingerd en.. Ja! Raak! Haakma verlengde de bal weer eens met zijn hasses richting de verre hoek! Wat een ontlading. Op z’n Duits... Toch nog een driepunter en dat ging met pijn en moeite. Geluk van de kampioen? “Nee denkt ‘t niet” zou Theun Pieter gezegd hebben. Zoals eerder al vermeld: de ene zaterdag is de andere niet. Door deze penibele overwinning staat It Twadde nu op een gedeelde tweede plaats. Met nog twee thuiswedstrijden voor de winterstop (de kraker tegen Hardegarijp 3 en Marrum 2) zal VCR proberen om beter voor de dag te komen dan afgelopen zaterdag en de tweede plaats te behouden. Dan kunnen we met z’n allen met een gerust hart de winterstop in.

Opstelling It Twadde: Visser; Hiemstra (Feddema), Torro, Visser, De Haas; De Groot, Riemersma, Kuipers, Halbesma; Trekje (Hiemstra), Haakma