Om meteen al te spreken van een degradatiekraker in het nog steeds prille seizoen gaat iets te ver, maar het was een understatement dat zowel de Geastmers als de gasten uit de Harkema niet bepaald in goeden doen waren. Binnen VCR is het wel duidelijk hoe het vlaggenschip de laatste weken presteert: na drie wedstrijden exact drie nederlagen. De Harekieten deden het iets beter: twee punten, nul overwinningen. Voor beide was een zege noodzakelijk om uit de neerwaartse spiraal te komen. Nu moet gezegd worden dat AVC een titelkandidaat is, Marrum de tweede helft wervelend langs VCR vloog en bij Oostergo... Tsja.... Bij Oostergo de arbitrage niet meezat. In tegenstelling tot Harkema Opeinde had VCR minder personele problemen. Alleen Dreyer en Koolstra liggen langdurig uit de roulatie en Van Andel was nog steeds niet okselfris.

Het was aan het veldspel de eerste helft niet te zien dat beide ploegen de drie punten nodig hadden. De reactie van Sjoerd Big langs de zijlijn was veelzeggend: “No, ik fyn der noch net folle oan jonges”. Nee klopt, het spel was niet bepaald denderend. Harkema Opeinde had het balbezit en daarmee het iets betere van het spel, maar dat resulteerde niet tot veel kansen. VCR kroop een enkele keer door het oog van de naald toen een kopbal van de lijn werd gehaald. De kansen die VCR daarentegen weer tegenover stelde waren ook gevaarlijk. Een minuut na het bijna-doelpuntje van de Harekieten schoot Wielinga van wel héél dichtbij over het vijandelijke doel na een voorzet van Hoekstra. Dit had trouwens een luchtje van buitenspel, maar dat terzijde. Vorige week bij Oostergo was het weer het tegenovergesteld, is het niet?

Kansen waren er in het eerste bedrijf dus niet bepaald in overvloed. De kansen die door beide elftallen gecreëerd werden hadden wél doelpuntrijk kunnen zijn. Net zoals de mogelijkheid voor VCR vlak na rust. De lat bracht redding voor Harkema Opeinde nadat de bal via Douwe Wiegersma het aluminium raakte na een voorzet van de prima spelende Falize. De wedstrijd vorderde en na bijna een uur spelen was er voor de oranjehemden en de rest met een oranje-gitzwart hart reden om te juichen. Nadat in eerste instantie een vrije trap op niets uit leek te draaien, kreeg invaller Schat de bal voor zijn voeten. Schat is niet bepaald een doelpuntenmachine, maar van dichtbij wist hij het openingsdoelpunt op het scorebord te krijgen. Wat een weelde. Schat was eerder die middag al warm gedraaid tijdens de wedstrijd VCR 2 – Oostergo 2 en dat wierp meteen al vruchten af.

De gasten kregen nog wel kansen op de gelijkmaker. Zo bracht Smidt redding na een knal van afstand en een lage schuiver werd rakelings voorlangs geschoten. VCR liet zich ook nog zien met onder andere een schot van Falize die over het doel vloog. Het profiteerde niet optimaal van de gegeven ruimte in de defensie van de Harekieten. De minuten kropen voorbij en er was licht aan het einde van de tunnel. Helemaal toen in blessuretijd de defenitieve beslissing kwam. Op zijn Terpstra’s wist Terpstra die bal halverwege het veld bij Hoekstra te krijgen. Hoekstra kon doorstomen richting de andere kant van het veld. Aanvankelijk dacht iedereen dat hij dit kansje zelf zou gaan benutten (zeker vanwege de weddenschap met Torro), maar hij was verre van zelfzuchtig. De meegekomen Hamersma werd op zijn wenken bediend en na de intikker was de 2-0 een feit.

De eerste drie punten van het seizoen. Duidelijk was dat deze wedstrijd gewonnen moest worden aangezien de Harekieten ook niet in goeden doen waren. Deze missie is in ieder geval geslaagd. De vreugde was na afloop bij hoofdtrainer Boersma zichtbaar en aanvoerder Prins was met name te spreken over de ijzersterke invalbeurt van Anne Wiegersma in de defensie. Dit biedt hoop op meer. Na een voetbalvrije zaterdag kruist VCR op 27 oktober de degens met VV Foarut (15:00).