Het laatste ‘voorwoordje’ stamt echter uit de winterstop van 2017. Maar ik begrijp best dat Henk deze kleine misrekening maakte hoor; waarschijnlijk door een nog verdwaald millennium bugje (?) is deze editie wat lastig terug te vinden op de VCR website. Dit gezegd hebbende, stiekem vind ik het wel mooi dat de man achter ‘depreek’ op mijn geneuzel heeft zitten wachten. Ik heb mijzelf overigens voorgenomen om 2 á 3x per seizoen in de pen te klimmen dus ik lig op schema.

Op het moment van schrijven is het seizoen inmiddels alweer even tot een einde gekomen en zijn we naadloos overgevloeid in WK voetbal. Wat ons nog rest is het VCR familieweekend welke op 13 en 14 juli traditiegetrouw door onze Actie Reclame Commissie en Jeugd Activiteiten Commissie georganiseerd wordt. Hiermee zal het laatste hoofdstuk van ‘seizoen 17/18’ aan dit gelijknamige boek toegevoegd worden.

Het is echter een waar epos geworden want er is weer genoeg gebeurd. Gelukkig waren dit veelal positieve zaken, wat echter niet betekent dat het een saai boek opleverde. Integendeel, met name VCR 1 en VCR 2 hebben hun best gedaan om spannende hoofdstukken bij te schrijven. Ook de KNVB heeft zichzelf in het verhaal genesteld door op enkele punten medebepalend te zijn voor het uiteindelijke scenario. Hierover later meer.

Ons vlaggenschip heeft zich onder leiding van de afscheid nemende “Spekmannen” weten te handhaven in de 4e klasse. En dat is heel mooi. Het afgelopen seizoen is echter een langer verhaal geworden dan we misschien dachten. In de winterstop leek VCR 1 met positie 5 op de ranglijst mooi op schema te liggen. Echter eenvoudig handhaven bleek na de winterstop een ander verhaal te worden.

Storytellers weten dat worstelingen waaraan personages bloot gesteld worden bepalend zijn voor meeslepende verhaallijnen. VCR 1 begreep dit blijkbaar want het elftal begon die tweede seizoenshelft her en der puntjes te morsen terwijl bepaalde concurrenten goede reeksen gingen neerzetten. Ogenschijnlijk ‘kregen’ we soms wat te weinig omdat er naast matig spel zeker ook goede wedstrijden op de mat werden gelegd. Handhaving leek echter steeds verder uitgesteld te worden waardoor het nacompetitie-monster op de loer ging liggen.

Storytellers maken ook gebruik van helden die in staat zijn de worstelingen te overwinnen. Die rol pakte VCR 1 gelukkig graag aan want het collectief was sterk en had vertrouwen waarmee ze zich hardnekkig tegen het dreigende gevaar bleven verzetten. Via onder meer een (alweer) memorabel “uitje” richting VV Marrum werden kostbare puntjes gesprokkeld zodat handhaving uiteindelijk in een happy end resulteerde.

Dit laatste werd mede gevoed door het feit dat de gun factor richting VCR 1 door veel tegenstanders in onze bestuurskamer werd uitgesproken. Men benoemde de voetballende kwaliteiten, positieve spelopvatting en de potentie van het team. (Ik vermoed overigens dat het hartelijke ontvangst en culinaire verwennerij door gastvrouwen Hillie en Afke zeker bijdroegen aan deze attitude). Mijn complimenten gaan uit naar de gehele selectie want ze hebben zich er prima doorheen geslagen. De selecties van VCR 1 én VCR 2 vulden elkaar op de juiste momenten goed aan en dat is precies zoals het hoort!

Het volgend seizoen beginnen we gewoon weer aan een splinternieuw boekwerk waarin we hoofdtrainer Dirk Pieter Boersma als nieuwe personage mogen introduceren. Andries en Leen Spek stappen uit onze ‘soap’ en gaan een nieuw avontuur aan bij onze blauw-witte ‘buren.’ Bedankt voor jullie inzet en veel succes in Driesum heren!

Dan VCR 2. Want dit team werd zoals bekend, op een verdienstelijke wijze kampioen. Maar oh, ook dit boek kreeg meer en meer bladzijden. De gestaakte thuiswedstrijd tegen Leovardia speelde onder andere een rol in deze zich voortslepende thriller. Het kampioenschap was dichtbij, maar tegelijk zo ver weg... Ons lot leek qua puntenverdeling daardoor ook steeds meer in handen van de KNVB te liggen. Hierbij wil ik twee punten noemen die mij persoonlijk opvielen:

Punt 1.
Volgens de huidige KNVB regels kunnen teams tegenwoordig makkelijker hun potjes af lassen en verzetten. Zolang de officiële competitie loopt moet men een nieuwe datum blijven prikken. Competities lopen hierdoor soms langzaam maar zeker vol waardoor nog niet gespeelde wedstrijden zich in de eindfase gaan ophopen. Gevolg: Meer doordeweeks spelen. Gevolg: Vrijwilligers die extra opgetrommeld moeten worden. Gevolg: wedstrijdsecretarissen die maar blijven puzzelen. Gevolg: Soms noodzakelijk geschuif met spelers uit andere teams. Gevolg: Meer afzeggingen. Gevolg: het op papier afdoen van matches wordt verleidelijker. Ingrediënten voor een bloedstollende nagelbijter zou je zeggen? Welnu KNVB, van horror scenario’s worden we in Rinsumageest niet echt niet vrolijk.

Punt 2.
Gelukkig hebben al onze teams (behalve bij overmacht) zéér weinig hoeven af lassen. Daar ben ik ontzettend blij mee. Om ons heen echter, werd soms creatief met het competitieverloop omgegaan. Op papier afdoen, terugtrekken, niet op komen dagen, ik heb het (ook bij de jeugd) allemaal zien gebeuren. Wanneer bijvoorbeeld een kampioenschap in het spel is spreken we dan toch domweg van competitievervalsing? En dan heb ik het nog niet eens over teleurgestelde voetballers (lees: betalende KNVB bondsleden) die wel lekker willen voetballen. Verhaaltechnisch draagt dit allemaal niet bij aan de geloofwaardigheid van het amateurvoetbal. Ook science-fiction is m.a.w. niet ons favoriete genre.

Oh ja, we hadden het over VCR 2! Excuses, ik dwaal weer eens af maar het typeerde de situatie wel enigszins. Door al dit soort gedoe heeft ‘it_twadde’ niet een kampioenswedstrijd kunnen spelen. Omdat de directe concurrent uiteindelijk verrassend verloor waren de boys zaterdag 9 juni plotseling tóch kampioen. We hadden op 7 juni echter al een soort van pre-kampioensfeestje gevierd in Café Het Roosje aangezien niemand toen nog wist waar we aan toe waren. Bovendien verdiende ‘it_twadde’ dit complimentje domweg. Maar goed, het boek had dus nog een open einde waarbij de 20 overgebleven speelminuten (die gestaakte wedstrijd tegen Leovardia) als het zwaard van Damocles boven de arme spelers hoofden bleef hangen. Over plot twists gesproken, hier zou een scenarioschrijver van het kaliber Tarantino graag zijn tanden in zetten.

Ook opmerkelijk waren dit jaar de ‘it_twadde’ wedstrijdverslagen. Deze laten zich het makkelijkst typeren als een vermakelijke mix van comedy, drama en een vleugje wereldvreemdheid. (Let op, spoiler alert:) De vaak ook gewonnen 3e helft (welke veelal in de vorm van een soort kantine review werd gesitueerd) wordt vaak net zo uitgebreid besproken als de twee voorgaande helften.

Wat uit Mark zijn schrijfwerk duidelijk naar voren komt is dat VCR 2 een geweldig seizoen heeft doorgemaakt met zowel gezelligheid en aantrekkelijk voetbal. Spelplezier was de kern waarmee ‘it_twadde’ een perfecte kweekvijver bleek voor onze jongere spelers en een verlengstuk was voor VCR 1 spelers. Want naast die ludieke voorvallen werd er lekker competitief gespeeld. Spelers en begeleiders: Goed gedaan! Het kampioenschap is jullie absoluut gegund!

Zonder onze jeudteams (JO13-1 werd overigens ook kampioen!) en onze “oudere jongeren” van de 30+ en 35+ teams te kort te doen wil ik me dit keer vooral richten op onze senioren elftallen.

De dames van VCR VR1 hebben namelijk een verdienstelijk seizoen achter de rug. Hoewel net onder de middenmoot geëindigd zagen we onze speelsters regelmatig mooie dingen doen op de velden. Meer combinaties, sterker aan de bal en er werden bovendien mooie resultaten geboekt. De ‘froulju’ zijn dus alweer vooruit gegaan! Ook naast het veld werkte het team hard aan een stijlvolle ‘glossy’ gevuld met eigen vrouwenvoetbal avonturen; zie bijvoorbeeld het Instagram kanaal #defroulju. Voor de sociale balans in ons clubje zijn onze damesteams eigenlijk onmisbaar gebleken. Door dit verhaal loopt overigens de onverzettelijke inzet van trainer/leider Siebe Fennema als een rode draad heen. Complimenten!

Als laatste VCR 3. Ook al was het soms kunst en vliegwerk, de mannen hebben dit seizoen vrijwel al hun matches gespeeld. Volgens mij hebben we dit wel eens heel anders meegemaakt. Het was overigens het debuutjaar van leider Joshua Leemburg en hij heeft het gewoon geflikt. Met Whats App aan zijn zijde heeft hij samen met de spelers aan een goed boek gewerkt. Qua resultaten is het misschien niet een bestseller geworden maar dat mag de pret niet drukken. De competitie is voltooid met 21 gespeelde wedstrijden. Dit hadden 22 hoofdstukken kunnen zijn maar daar heb je natuurlijk wel een tegenstander voor nodig (zie punt 1). Het belangrijkste is dat we bij VCR iedereen graag zoveel mogelijk willen kunnen laten voetballen en dat is hier geslaagd.

Goed ik sluit eindelijk af. Het volgende seizoen betekent een nieuwe ronde en nieuwe kansen. Hagelwitte A4-tjes liggen netjes in stapeltjes klaar om in onze typemachine gedraaid te worden. Naast verse analyses op ‘depreek’ zal ongetwijfeld nog veel meer moois het daglicht gaan zien. Ik kijk er naar uit! Voor nu is het zomerstop en wens ik jullie allemaal daarom een heerlijke zomer toe.

Oant sjen op de Vonder,
Jaap van der Galiën

.....................................................

*Bronvermelding:
https://depreek.wordpress.com/
http://www.voetbalclubrinsumageest.nl/
https://nl-nl.facebook.com/vcrrinsumageest/
https://www.instagram.com/defroulju/
https://twitter.com/vcrrinsumageest
https://twitter.com/It_TwaddeTweets
https://www.instagram.com/it_twadde/